11/18/13

చిలక పలుకులు - 3 - బుడ్డిగాడి మనోభావాలు



మయూ... మయూ...మయూ

నన్నేనా... అమ్మ గొంతులాగే వుందీ...ఇంత చిన్నాగా వినపడుతోంది??

వోహ్ మౡ పొద్దున్నయిపోయిందా. అదిగో వెలుగ్గా ఐపోయిందిగా నా గదీ.  హే హై. ఇవాళయినా వీళ్ళకి నేను పెద్దవాడినని తెలియాలి. దేవుడా ప్లీచ్ వీళ్ళు నేను చెప్పిన మాట వినాలి.

మమ్మీ.... టాటా...

ముందు అమ్మా అనే నేర్చుకున్నాననుకో. నా టాటా (అదే నా డే కేర్) లో నేర్పారు కదా మమ్మీ అని. అప్పట్నుంచీ అలా కంటిన్యూ అవుతున్నా అనమాట. నేను ఎన్ని రకాలుగా పిలవగలనో తెలుసా మమ్మీ అని. అదిక్కడ చెప్పడం కష్టం లే...

లేస్తూనే టాటా ఏవిటిరా బాబూ అని అమ్మ విసుక్కుంటుందనుకో కానీ నాకు చాలా బోలెడు ఇష్టం కదా. నా సైజు ఫ్రెండులు  బోల్డు మంది వుంటారు కదా అక్కడ.

......................

అదుగో చేతిలో నూనె పోసుకుని వచ్చేస్తోంది బాబోయ్. నేను అరిజెంటు గా పారిపోవాలి. ఛ ఎంత స్పీడు గా పగెట్టినా రోజూ నా బుర్ర భరతం పట్టేస్తుంది. హు.

ఎప్పుడయినా అమ్మ మర్చిపోతుందా నూని రాయడం.. హమ్మయ్య అనుకుంటానా... ఈ న్నాన్నున్నాడే అసలూ వెంఠనే అమ్మకి గుర్తు చేసేస్తాడు. వాడి బుర్రకి నూని రాసావా అనుకుంటూ.

ఇప్పుడయినా నా బుజ్జి కుక్క బొమ్మనీ, ఇంకా నా బోల్డు చిట్టీ పొట్టీ బొమ్మల్నీ పలకరించి వద్దాం.

అరే అప్పుడే మౡ టవల్ పట్టుకుని తయ్యారైపోయింది. ఈ సారయినా తప్పించుకోవాలి. మ్.. ఈ గదిలోకి పారిపోదాం.

అయ్యో ఐనా పట్టేసుకుంది. వా....

నాకూ ఎంచక్కా టబ్బులో కూచుని నీళ్ళు పోసుకోడం బావుంటుందనుకో...కానీ అమ్మకి నన్నలా పట్టుకోడం సరదాగా బావుంటుంది కదా అని కాస్సేపు అలా ఆడిస్తా అన్నమాట.

కానీ ఒక్కోరోజు నవ్వదు. టైమ్ అయిపోతుంటే ఏవిటి నీ ఆటలు అని విసుక్కుంటుంది. నాకు టైమ్ చూడ్డం వచ్చేంటీ పేద్ద...

.......................

ఈ పిల్లేమో అప్పటిదాకా నాతో బాగా ఆడుతుందా. కార్ ఎక్కేసరికి మొహం సీరియస్సుగా పెట్టేస్తుంది.

పిల్లెవరా.. అదే అదే అక్క... అక్క అనాలి తనని. మొదట్లో కక్కా...కుక్కా అనేవాడినా చేతకాక... అబ్బో చాలా బోల్డు కోపం వచ్చేసేది.

మా ఇంట్లో తనే నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్. కానీ అబ్బో భలే చక చకా పార్టీలు మార్చేస్తుంది. నాతో ఆడుతూనే వుంటుందా... వెంఠనే అమ్మ పార్టీ లో చేరిపోయి తిను తమ్మూ...తప్పు తమ్మూ అని మొదలెడుతుంది.

నేను చక్కగా ఏ పేపర్ లో చింపుకుందామా... బియ్యం అన్నీ బయట పోద్దామా అనుకుంటానా... టింగు మని నాన్నకి కంప్లైంట్ ఇచ్చేస్తుంది.

హ్మ్...ఇంతకీ ఈ అక్క కి టాటా వెళ్ళడం అంత ఇష్టం వుండదు ఎందుకో. నాకు లేని వొక పెద్ద బాగ్ వుంటుంది తనకీ. అది మొయ్యడం నచ్చక అనుకుంటా అలా పెడుతుంది మొహం.

............................

అహ్ అప్పుడే వచ్చేసారా... బబ్బుని లేచాకా, ఇంకా నా ఫ్రెండులతో బాగా ఆడుకోనేలేదే. ఇక్కడ నన్ను దించేసాక వీళ్ళు ఇద్దరూ ఎక్కడికి వెళతారో? నేను ఎప్పటికయినాకనిపెట్టాలి. అక్కకి తెలుస్తుందేమో అడగాలి...

మీకొకటి తెలుసా... మొన్నటిదాకా నేను నా భాషలో వీళ్ళకి బోల్డు కబుర్లు చెప్పేవాడిని. కానీ మట్టిబుర్రలు వీళ్ళకి వొక్క ముక్క కూడా నా భాష రావట్లేదు. అందుకే పోన్లే పాపం అని నేనే వాళ్ళకొచ్చిన భాష నేర్చుకుంటున్నా.

ఇప్పుడు నాకు మరేమో జుట్టు వెనక్కి తోస్కోమ్మా అంటే ఇస్టైల్ గా జుట్టు తోసుకోడం తెలుసా... ఇంకా ఆ జంప్ అంటే కాలుతో గట్టిగా తన్నడం తెలుసా... ఇంకేమో మరీ బర్డ్స్ ఎలా ఫ్లై చేస్తాయమ్మా అంటే చేతులూపి చూపిస్తానా... 'వేడి' అంటే 'ఈ హా' అని కూడా అంటాను. చూసారా నాకెన్ని తెలుసో....నేను చాలా బోల్డు షార్ప్ కదా....

ఈ నాన్నొకడూ, చెప్పులు ఎక్కడంటే అక్కడ పెట్టేస్తాడు. పోన్లే పాపం అని పట్టికెఌ ఇద్దామనుకుంటే దానికీ నన్నే కేకలేస్తాడు.

అమ్మా అంతే. ఆ గిన్నెలు కడుక్కునేదేదో వుంటుంది కదా. ఆ అదే అదే డిష్ వాషర్. అందులో గిన్నెలు పెడుతూ వుంటుందా. తీసి మౡ బయట పెట్టీ సాయం చేద్దామనుకుంటానా. నన్ను చూసి టప్ అని మూసేస్తుంది.

అమ్మా అయినా నేను వదులుతానా. నాకు మాం మాం పెట్టడానికి అందులోంచి స్పూన్ తీసేటప్పుడూ నన్ను కూడా వొక స్పూన్ తీసుకోనివ్వకపోతే వూరుకుంటానేంటమ్మా...నా దగ్గర కూడా స్పూన్ వుంది కదా నేనూ కుంచెం కుంచెం తీసుకుని తింటే స్పీడు గా అవుతుంది కదా అంటే నన్నస్సలూ గిన్నెలో స్పూన్ పెట్టనివ్వదు. వొక్కోసారి నాకు తోపం వచ్చేసి మాం గిన్నిలో చెయ్యి మొత్తం పెడదామనుకుంటానా.. అప్పుడు మాకిద్దరికీ భలే గొడవవుతుందిలే.

మయూ... అని గాఠిగా అరుస్తుంది. నన్నేవన్నా అంటే వూరుకుంటానేంటి? బుంగ మూతి పెట్టీ...సీరియస్సు గా చూస్తానా...ఇంతలో నా కళ్ళల్లో నీళ్ళు డింగ్ డింగ్ డింగ్ అని వచ్చేస్తాయా...

అంతే అమ్మ ఖోపం అంతా ఢమాల్... పాపం అమ్మ, నన్ను ఎత్తేసుకుని...లేదమ్మా...లేదే అని వూరుకోపెట్టేస్తుంది.

నాకు తెలీదేంటీ వీళ్ళని ఎలా మాయ చెయ్యాలో...:)

.......................


అయ్యో అయ్యో ఇంకా అక్కతో చాలా బోల్డు ఆడుకునే పనుంది. అలా ఎత్తుకుని తీసుకెఌపోతుందేవిటీ? అస్సలు నా మాటంటే విలువా, గౌరవం ఇంకా బోల్డు ఏవీ లేవు ఈ ఇంట్లో.

అందరికన్నా చిన్న సైజులో వున్నా కదా అని అందరికీ లోకువే...:(

అదిగో అదే.... అలాగే రోజూ పాట మొదలెట్టేస్తుంది. ఏంటో పాట వినగానే భుజం మీద తల పెట్టేస్తానా.... ఇంక అంతే జోకొట్టడం మొదలెట్టేస్తుంది.

హాయ్.. ఆ...నాకూ బావుంటుందనుకో...

అర్రే...కళ్ళు మూతలు పడిపోతున్నాయ్.

ఏం అనుకున్నా అమ్మ జోకొడుతుంటే భలే మెత్తగా వుంటుంది లే. వొక్కోసారి నాన్న బబ్బో పెడతారా... కుంచెం గాఠిగా కోప్పడతారు నేను పడుకోకుండా అల్లరి చేస్తే.. అయినా నాన్న కూడా భలే బాగా జోకొడతాడ్లే...

హాయ్...ఇంక నాకు నిద్దరొచ్చేస్తోంది. ఇంక నా వల్ల కాదు.

హ్మ్.... ఈ రోజు కూడా ఈ పెద్ద శాల్తీలు నా మాత వినలేదు. ప్చ్... రేప్పొద్దున్నే చూస్కుందాంలే వీళ్ళ పని...

(ఉపసంహరణ : మా బుడుగు చూపించే హావభావాల వెనక మాటలు ఇవయ్యుంటాయని అనిపించి రాసాను.

చంటి పిల్లలు ఏ భాషలో అలోచిస్తారా అని ఎప్పూడూ నాకు సందేహం. వాళ్ళెలా అలోచించినా అది మనం చెప్పాలనుకున్నప్పుడు రమణ గారి బుడుగు భాష కన్నావేరే ఏదీ గుర్తు రాదు కదా!

బుడుగుని సృష్టించి ప్రతీ తెలుగింటి బుడుగుకీ వొక భాష ని ఇచ్చిన బాపూ రమణలకి నమస్కారాలతో)







11/12/13

అడుగులు తెలియని పరుగులు



ఒరేయ్ నీకు 10 లో 90% వచ్చిందిరా అబ్బాయ్. చాలా సంతోషం.

హమ్మయ్యా...ఇప్పుడూ కాస్త తీరిగ్గా కూచునీ

ఏవిటలా చతికిలపడ్డావ్. మా కొలీగ్ కొడుకు విజయవాడ లో చేరుతున్నాడు. ఇంకొకావిడ కూతురు గూడవల్లిలో చేరుతోంది. నిన్నూవిజయవాడలో చేరుద్దామనుకుంటున్నా. కావలసినవి అన్నీ చూసుకో.

............

ఫరవాలేదురా బానే వచ్చింది ర్యాంక్. మూడేళ్ళు వేస్ట్ ఐతే అయ్యాయి గానీ మొత్తానికి నేననుకున్నది సాధించావ్.

ఫ్..కాస్త స్థిమితంగా కూచునీ

ఎప్పుడూ అలా బధ్ధకంగా కూచుంటావేమిట్రా. ఎక్కడ ఎందులో సీట్ వస్తుందో నలుగుర్ని కలిసి కనుక్కునేడు. నీ వయసు వాళ్ళంతా ఎంత తెలివిగా ముందు చూపుతో వుంటున్నారో చూసి నేర్చుకో కనీసం. హైదరాబాద్ లో చేరుద్దామనుకుంటున్నా. అక్కడయితే తరవాత జాబ్ తెచ్చుకోడం కూడా తేలికవుతుంది.

...................


హెల్లో..హెలో ఆ మంచి కంపెనీలోనే సంపాదించావ్ రా. వెరీ గుడ్. మీ అమ్మకి చెప్తా వుండు.

అదీ నేనూ...

ఏవిట్రా ఎప్పుడూ అలా నీళ్ళు నవులుతూ వుంటావ్. ఇది చాలా మంచి ఎమ్.ఎన్.సీ. మన రాఘవరావ్ అంకుల్ వాళ్ళబ్బాయి కఓంపెనీ కన్నా మంచి కంపెనీ.  ఇంకేవీ ఆలోచించకు నువ్వు.

....................

వొరేయ్ నాన్నా...ఇంకా ఎప్పుడు పెఌ చేసుకుంటావు రా. నా ఫ్రెండ్స్ అందరూ ఎప్పుడనగా కోడళ్ళని తెచ్చేసుకున్నారు రా. నువ్వేమిట్రా అంటే ఇలా అన్నీ నానుస్తావ్.

అదీ మనం అందరం కలిసి కూచునీ.

నువ్వేమన్నా సరేరా ఈ ఏడాదిలో నీ పెఌ అయ్యి తీరాలి అంతే.

....................

ఏవండీ.. మరీ...

రా రా మనిద్దరం అలా చల్లటి చెట్టు నీడలో కూచునీ

అబ్బా ఏవిటండీ కూచునే తీరికెక్కడా.. నా ఫ్రెండ్ మొన్న డైమండ్ నెక్లెస్ కొనుక్కుంది. మా ఆఫీస్ లో కొత్తగా పెళ్ళయిన అమ్మాయి కెంపుల సెట్ కొనుక్కుంది. ఏదయినా ఫంక్షన్ కి వెఌనప్పుడూ వాళ్లందరి మధ్యలో ఈ పాత చిన్న చిన్న నగలు వేసుకుని నేను కంఫర్టబుల్ గా వుండలేను. మీకిది చెప్దామనే పిలిచింది. నాకవతల చచ్చేంత పనుంది.

..................

హలో హలో ఆ వినపడుతోందా. నీతో వొక ముఖ్యమయిన విషయం మాట్లాడాలి రా అబ్బాయ్.

సరే నాన్నా. నేను వచ్చే నెలలో వచ్చినప్పుడూ తీరిగ్గా మనమందరం మాట్లాడదాం..

నీ మొహం అప్పటిదాకా ఎందుకురా. నీ తర్వాత విదేశాలకి వెఌనవాళ్ళంతా రెండేసి అపార్ట్మెంట్లూ, నాలుగు స్థలాలు కొని పడేస్తున్నారిక్కడ. వాళ్ళంతా మీ వాడేం కొనలేదా అంటే నాకు తల కొట్టేసినట్టుంటోంది. నేనిక్కడ కొత్త వెంచర్స్ అన్నీ రీసెర్చ్ చేస్తున్నా గానీ నువ్వు ప్లాన్ చేస్కో త్వరగా. ఇక్కడకి వచ్చేలోపు ఫైనలయిజ్ చేసేద్దాం.

.....................

వొరేయ్ నాన్నా. నీతో పాటు పెళ్ళయిన వాళ్లంతా ఇద్దరేసి పిల్లల్ని కనేసారు తెలుసా.

అమ్మా అదీ మేమిద్దరం కాస్త ఆలోచించుకునీ....

నీ గురించి నాకు తెలీదా. అన్నీ నాన్పుడు బేరాలే. ఈ ఏడాత్తిరిగే లోపు నా చేతిలో మనవడుండాలి అంతే.

.....................

నాన్నా నా క్లాస్ లో అందరి దగ్గరా లేటెస్ట్ వెర్షన్ పిఎస్3 వుంది తెలుసా

సరే రా. చూద్దాం.

చూసేదేం లేదు డాడీ. నా ఫ్రెండ్స్ అందరూ అవి ఆడుతుంటే నేను ఖాళీ గా వుంటే నాకు ఎంత ఇంసల్టో తెలుసా అసలు. నాకు ఈవినింగ్ కి కొనేసెయ్.

.......................
.......................
........................

నాకన్నా నాలుగేళ్ళు చిన్నవాడు. అమ్మో అప్పుడే ఇక్కడ ఇల్లు కొనేసాడు. నేనింకా కొనకపోతే ఏమయినా వుందా? సొసైటీ లో నా పరువేం కావాలీ.

....................

ఓహ్...ఇంక నుంచీ ఆఫీసుకెళ్ళక్కర్లేదు కదా...ఏవిటో ఇన్నాళ్ళూ ఇంకో ఐదు నిమిషాలు పడుకుందాం అనుకునే వాడిని. ఇవాళ ఇలా మెలుకువొచ్చేసి చచ్చింది. హు

ఒరేయ్ బుచ్చిబాబూ.

ఎవరదీ???

నేనురా అబ్బాయ్. ఇన్నాళ్ళూ నీతోపాటే వురకలూ పరుగులూ పెట్టిన నీ మనసుని. ఇదే సినిమాల్లో ఐతే అంతరాత్మ అని పిలుస్తారు నన్ను.

నా పేరు బుచ్చిబాబు కాదే!?

సర్లేవోయ్. ఏదో చనువు కొద్దీ అలా పిలిచాను.

ఏవిటింత పొద్దున్నే వచ్చావ్.

నీకెలాగూ నిద్దరపట్టదని తెలుసుగా నాకూ.

నీకెలా తెలుసూ??

నీతో పాటు లేచి, నీతో పాటు పరిగెట్టి, నీతో పాటే పడుకున్నదాన్ని. నాకు గాక ఈ భూప్రపంచం మీద ఇంకెవరికి తెలుస్తుందిటా?

సర్లే ఇప్పుడేమంటావ్ ఇంతకీ?

అది కాదురా బుచ్చీ నాకో అనుమానం.

అంతలోనే బుచ్చీ!? సర్లే ఏం చేస్తాం. ఏవిటొ అది?

అస్తమానూ అందరితో అలా కూచునీ, నెమ్మదిగా ఆలోచించీ అనే వాడివి కదా. ఆ తర్వాత ఖాళీని ఎవరూ పూర్తిచెయ్యనివ్వలేదు. అసలేవి పెట్టి ఆ తర్వాత ఖాళీ ని పూర్తిచేద్దామనుకునేవాడివా అని నాకెప్పట్నుండో గొప్ప సందేహంరా అబ్బీ.

పోనీలే నువ్వయినా అడిగావ్.

అదీ నెమ్మదిగా కూచుని బాగా, కూలంకషం గా అలోచించి తర్వాత అడుగులు ఎలా వెయ్యాలా, ఎటు వెయ్యాలా నిర్ణయించుకుందాం అనుకునే వాడిని. ప్చ్...ఏం లాభం ప్రతీ మళుపులోనూ ఇంకెవరో పరిగెట్టేస్తున్నారని వాళ్ళతో పోటీకో...కంపారిజన్ కో అడుగులు వెయ్యకుండా సరాసరి పరుగులే పెట్టేసాను. వొక్కోసారి తలకి బొప్పి కట్టినా వెనక్కి వెళ్ళే ధైర్యం, సమయం కూడా లేక అలాగే పరిగెడుతూనే వున్నా. తీరా ఇప్పుడు చూస్తే ఎప్పుడూ ఇంకొకళ్ళ అడుగుజాడల్లో పరిగెట్టినట్టే వుంది బతుకంతా..హ్మ్...

సర్లే...నువ్వేసిన అడుగుజాడల సొంత దారులు ఎవరి వెనకాల పరిగెట్టారో మనకేం తెలుసూ...

ఇప్పుడింక తీరిగ్గా కూచునీ...

కూచునీ ఇంకేం చేస్తావ్ లే ఇప్పుడింక...వూరికే అలా కూచో...ఇంక నే వుంటా...

.
.
.
.

హ్మ్... నీకు తెలీదే వెర్రి మనసా మనిషి ఆశా జీవి అనీ...





10/23/13

పుస్తకాలతో నాన్నగారి కబుర్లు - 2

అమ్మ కడుపు చల్లగా

రచన -శ్రీ గొల్లపూడి మారుతీ రావు గారి ఆత్మ కథ

పరిచయం - మైలవరపు యజ్ననాధం



అభిమాన రచయితకొక ఆత్మీయ లేఖ



మాన్య శ్రీ  గొల్లపూడి మారుతీ రావుగారికి,

నమస్తే, ఉభయకుశలోపరి.

ఈమధ్య మీ ఆత్మకథ 'అమ్మ కడుపు చల్లగా' చదివే అవకాశం లభించింది. మీ ఆ రచన వెలువడి సుమార 5 సం ॥ లు గడిచిపోయినా నాకు అది చదివే అవకాశం ఈ మధ్యే దొరికింది. నాకు వచన రచనల్లో ముఖ్యంగా ఆత్మకథలు చాలా ఇష్టం. ఇదివరలో తిరుపతి వేంకట కవుల కథలు - గాథలు, టంగుటూరి వారి నా జీవిత యాత్ర, తిరుమల చంద్ర గారి హంపీ నుండి హరప్పా దాకా, శ్రీపాద వారి అనుభవాలూ - జ్నాపకాలూ, డా. ఉప్పల లక్ష్మణ రావుగారి బ్రతుకు పుస్తకం, బాల్యం లో చిలకమర్తి వారి స్వీయ చరిత్ర, కందుకూరి వారి స్వీయ చరిత్ర కూడా చదివాను. వీరిలో కొందరి రచనా శైలీ, గడుసుతనం నన్ను చాలా ఆకట్టుకున్నాయి. ముఖ్యంగా శ్రీపాద సుబ్రహ్మణ్యం గారి విలక్షణమైన రీతిమ, తీరూ నన్ను బాగా ఆకట్టుకున్నాయి. వారి రచనలో భేషజం కనపడదు. అత్మాయతా స్పర్శ కనపడుతుంది. ఆ లక్షణం మళ్ళీ మీ రచనలో కాన వచ్చింది. మీ రచన ద్వారా మీరు ఆత్మీయులు గా కనిపించారు. అందుకే మీకీ ఆత్మీయ లేఖ.

'గద్యం కవీనాం వికషం వదన్తి ' అన్నారు పెద్దలు. వచనం రాసి మెప్పించడం కొద్దిమందికే సాధ్యం అయిన విషయం. ఏ రచన గానీ మధ్య లో వొక పేజీ తీసి చదివినా 'ఇది ఫలానా వారి రచన ' అని గుర్తించగలిగిన నాడు, ఆ రచయితకి తిరుగు లేని గుర్తింపు లభించినట్టే. ఆ ముద్ర వేయడం ఏ కొద్దిమందికో గానీ సాధ్యం కాదు. వచన రచనల్లో, స్వీయ చరిత్రలు, నవలలు, కథలు, కథానికలు పలువురివి చదివాను. వాటిలో బేరీజు వేసి చూసినప్పుడు, మీ వొక్కరి రచనా శైలి మాత్రమే శ్రీపాద వారి రచనల సరసన చేరగలదనిపించింది. ఇది మెనమెచ్చు కాదు. నిజాయితీ గా చెప్పిన మాట.

మహా పురుషుల జీవిత చరిత్రలూ, సమాజం లో కొంత పేరు సంపాదించిన వారి చరిత్రలు గ్రంధస్తం చేయబడ్డాయి. కానీ వాటిలో అతిశయోక్తులూ, భట్రాజు పొగడ్తలూ,కొండొకచో విసురులూ చేరి, వాస్తవాలు మరుగున పడవచ్చు.
కానీ స్వీయ చరిత్ర నిజాయితీ గా రచించిన నాడు, అందులో ఆ వ్యక్తి సమగ్ర జీవిత స్వభావ చిత్రణ, వానితో పాటే సమకాలీన సమాజ చిత్రణా - ఇత్యాది అంశాలను చక్కగా గమనించడానికి మంచి అవకాశం దొరుకుతుంది. 

స్వీయ చరిత్రలలో ఆత్మస్తుతి, పరనిందా కాకుండా నిజాయితీగా తమ బలహీనతలను, వోటములనూ కూడా వదలకుండా గ్రంధస్తం చేసినప్పుడు, ఆ మనిషి విలువ మరింత పెరుగుతుంది. మీ జీవిత చరిత్ర కేవలం మీ జీవిత చరిత్ర మాత్రమే కాకుండా ఇటీవలి ఆంధ్ర సారస్వత నాటకచరిత్రలో వచ్చిన పరిణామ క్రమాల దిక్సూచి కూడా.

నిజాయితీగా మీ బలహీనతలనూ, పరాజయాలనూ గ్రంధస్తం చెయ్యడం ద్వారా మీ విలువను మరింత పెంచుకున్నారు.లబ్ధప్రతిష్ఠులయిన వ్యక్తులతో మీ పరిచయాన్నీ, సాన్నిహిత్యాన్ని అలవోకగా ప్రస్తావించి తప్పుకున్నారు. వాటిని hilight చేయడానికి ఎక్కడా ప్రయత్నించలేదు. మీరు సాధించిన విజయాలను కూడా నమ్రతతోనే ప్రస్తావించడం నన్ను మరింత ఆకట్టుకుంది.

మీ శ్రీమతి యెడల, మీ చిరంజీవుల యెడల మీరు చూపే చిరాకూ, ఒకప్పటి చిత్తూరు నాటక ప్రదర్శనలో స్థానిక తహసిల్దారు మీద మీరు ప్రకటించిన చిరుకోపం, దానిపై శ్రీ బి.కె. రావు (రిటైర్డ్ ఐ.ఏ.ఎస్ అధికారి) మిమ్మల్ని సున్నితంగా మందలించిన తీరు - ఇటువంటివి కూడా విడిచిపెట్టకుండా మీ ఆత్మకథ లో స్థానం కల్పించడం మీ సమగ్ర ఆలోచనా విధానానికి మచ్చు తునక.

ముఖ్యంగా మీ కుటుంబం మీద మీకుగల గాఢమైన అనుబంధం చాలా ముచ్చటగొలిపింది. అమ్మగారి యెడల మీకున్న అచంచలమైన భక్తి, చాలామంది మా వంటి వారికి ఆదర్శప్రాయం. అలాగే సహోద్యోగుల మీదా, మీ అభిమానుల మీదా మీకుగల అభిమానం ప్రశంశనీయం.

 అన్నింటికంటే ఎక్కువ నా మనసుని హత్తుకున్నది, స్వర్గస్తులయిన మీ కుమారుడు, శ్రీనివాసుగారిని స్మరిస్తూ, ప్రతిసంవత్సరం మీరు నిర్వహించే స్మారక బహుమతి ప్రదానోత్సవాలు, మొక్కుబడిగా కాకుండా, వారి యెడల మీకుగల ఆప్యాయత చాటుతూ, చలన చిత్ర రంగంలో తెరవెనుక కృషి చేసే సాంకేతిక నిపుణులూ, దర్శకులూ అయిన పలువురు మేధావులను మీరు సత్కరించే విధానం, స్వర్గం నుంచి మీ చిరంజీవి సహస్ర చక్షువులతో చూసి ఆనందిస్తాడని నా ప్రగాఢ విశ్వాసం.

చలనచిత్ర నటుడిగా, నాటక ప్రయోక్త గా,రంగస్థల నటుడిగా ఇప్పటికే మీరు ఎంతో మంది అందుకోలేనంత ఎత్తుకు ఎదిగారు. కోట్లాది అభిమానులని సంపాదించుకున్నారు. మిమ్మల్ని రచయిత గా ఆరాధించినా, విలక్షణమయిన మీ నటన, సాహితీ సేవకు ఎంతమాత్రం తీసిపోదు.

చాలా మంది ఏదో ఒక రంగంలో కృషి చేసి పేరు తెచ్చుకుంటారు. కానీ మీరు రచయితగా, నాటక ప్రయోక్తగా, రంగస్థల నటుడిగా, చలన చిత్ర రంగంలో మాటల రచయితగా, చలనచిత్ర దర్శకునిగా కూడా మంచి పేరు తెచ్చుకున్నారు. చందోబధ్ధమయిన కవితలల్లారు. నాట్యరంగంలో- శాస్త్రీయ సంగీతంలో కూడా తగుపాటి అవగాహన వున్నట్లు మీరు పాల్గొన్న కవిసమ్మేళనాల వల్ల తెలుస్తోంది.

బహుముఖంగా విస్తరించిన, ఇంకా విస్తరిస్తున్న మీ ప్రతిభా సంపత్తులను ఆసక్తిగా గమనిస్తూ, ముందు ముందు సాహితీ సాంస్కృతిక రంగాలలో మీరు చేస్తున్న కృషి మరింత వెలుగొందాలని ఆశిస్తూ మీ అభిమాని అత్మీయ లేఖ.



-యజ్ఞనాధం

గమనిక: ఈ పుస్తకం ప్రస్తుతం కినిగె లో లభ్యం.
             http://kinige.com/kbook.php?id=1355&name=Amma+Kadupu+Challaga 





9/3/13

నా కథ కౌముది లో

నా రెండవ కథ కౌముది లో చోటు సంపాదించడం చాలా సంతోషాన్నిచ్చింది.

ఈ నెల కౌముది లో నా కథ  మీసాలాడి పెళ్ళాం చదివి మీ అభిప్రాయం తెలుపుతారని ఆశిస్తున్నా...

7/15/13

పుస్తకాలతో నాన్నగారి కబుర్లు


అందరూ పుస్తకాలు పరిచయం చేసేస్తూ, పుస్తకాల గురించి తెగ కబుర్లు చెప్పేస్తూ వుంటే...నేను కూడా బోల్డు పుస్తకాలు చదివేసి ఆ కబుర్లన్నీ రాసెయ్యాలి అనుకునేదాన్ని...ఒక్క పుస్తకం కూడా చివరి పేజీ నంబరు చూసిన పాపాన్న పోలేదు ఇంతవరకూ...

మీ నాన్నగారికేం అలా పుస్తకాల్లో మునిగి తేలుతూ వుంటారు..ఆయనకివేం పట్టవ్...లాంటి కంప్లైంట్లు అమ్మ దగ్గర చాలా కామన్ గా వినబడుతూ వుంటాయి...ఆ మధ్య ఒక పుస్తకాన్ని ఎన్ని రోజుల్లో పూర్తి చేస్తారు నాన్నా అంటే...అటూ ఇటు గా మూడు నాలుగు రోజుల్లో అయిపోతుందమ్మా అన్నారు...అప్పుడు నా బుర్రలో ఒక ఆలోచన తళుక్కున మెరిసింది...నేను పుస్తకం చదివి దాని గురించి రాయడం అన్నది ఇప్పట్లో జరిగే పనిలా ఎలాగూ కనిపించడం లేదు...నాన్నారు ఇలా చదివి అలా విసిరి పడేస్తున్నారు కదా...పడేసే ముందు దాని గురించి కాసిన్ని కబుర్లు రాసి పెడితే అవి నేను ఆయన పేరు మీద కొత్త బ్లాగు తెరిచి రాద్దాం(టైపు చేద్దాం) అనుకున్నా...మళ్ళీ కొత్త బ్లాగు అంటే నా బ్లాగుకున్న ట్రాఫిక్కే అంతంత మాత్రం...దాన్ని పూర్తిగా పైకి తీసుకురాగలనో అనే అనుమానం రావడంతో...నా బ్లాగులో నే ఒక శీర్షిక లో వేద్దాం అని తీర్మానించా...

నా ఈ మెరుపులాంటి ( మరి తళుక్కుమంది కదా) అలోచన చెప్పగానే...మా నాన్నగారు చాలా సంతోషించారు...వొక వారంలో తను అప్పుడు చదువుతూ వున్న పుస్తకం కబుర్లు రాసి, ఇంటర్ నెట్ కేఫ్ కి వెళ్ళి...స్కాన్ తీయించి పంపేసారు (ఇలాంటివి చెయ్యమంటే మీ నాన్నగారికి ఎక్కడలేని వుత్సాహం వచ్చేస్తుంది అని అమ్మ ఇచ్చిన సర్టిఫికెట్టు తీసుకుని మరీ). అది పంపి ఒక రెండు మూడు నెలలు అయ్యింది...కానీ నా చేతుల్లో దానికిప్పటి వరకూ మోక్షం దొరకలేదు పాపం...ఫోన్ చేసినప్పుడల్లా అడిగీ అడిగీ విసిగిపోయి ఈ మధ్య అడగడం కూడా మానేసారు...ఛీ మీ నాన్న కోసం ఈ మాత్రం కూడా చెయ్యలేవు అని ఇవాళ నా అంతరాత్మ తీవ్రం గా నిరశించే సరికి మొతానికి మొదలెట్టా ...

మొదటి పుస్తకం కబుర్లు - సృష్టి లో మధురిమలు 
రచన - శ్రీ గిడుగు రాజేశ్వరరావు
పరిచయం - మైలవరపు యఙ్ననాధమ్





కవి గురించి :
 శ్రీ గిడుగు రాజేశ్వరరావు గారు ఇదివరలో వివిధ ప్రక్రియలలో రచనలు చేశారు. కధానికలు, సంక్షిప్త జీవిత చరిత్రలు, నాటికలు వగైరా. వీరి నాటికలు కొన్ని ఆకాశవాణి హైదరాబాదు కేంద్రం నుండి శ్రీమతి శారదా శ్రీనివాస్ గారి ఆధ్వర్యంలో ప్రసారమయ్యాయి. అంతేకాకుండా శ్రీ రాజేశ్వరరావుగారు వ్యావహారిక భాషోద్యమ రధ సారధి. గ్రాంధిక భాషా వాదుల పట్ల సింహస్వప్నం అనదగ్గ,  రావు సాహెబ్ గిడుగు రామ్మూర్తి పంతులు గారి మనుమలు. కానీ చెట్టు పేరు చెప్పుకుని కాయలమ్ముకోవలసిన అవసరం మాత్రం వీరికి ఏనాడూ కలగలేదు. వారే స్వయంగా చేయి తిరిగిన రచయితా, మేధావీ...

 పుస్తక పరిచయం:
సగటు పాఠకుడు పద్యం - వచనం- నవల - కథ వీటిలో చక చకా సాగిపోయే నవలో, లేక కథల వైపో ఎక్కువగా మొగ్గు చూపిస్తారు. పద్యం అనేసరికి ఒక రకమైన భయం - బెరుకు వుంటాయి.

ఐతే పద్యం మీద సహజంగా ఉండే ఆ భయాన్ని పోగొట్టే ఒక పద్య సంపుటిని ఈ మధ్యే చదవడం జరిగింది. అదే 'సృష్టి లో మధురిమలు '. సప్తవర్ణ దృస్యమాలికతో అనుసంధానమైన రచన. ఇందులోని రచనలు - గేయాలు కావు, వచన కవితలు కావు. తేట యైన తేటగీతుల సంపుటి.

తాను వివిధ సందర్భాలలో, వివిధ ప్రదేశాలలో వీక్షించి పరవశించిన ప్రకృతి చిత్రాలను, సప్త వర్ణాత్మక ఛాయా చిత్రాలుగా బంధించి...వాటితో పాటు పొందు పరిచిన పద్యాల విరిమాల ఈ సంపుటి.

ఈ పద్యాలలో ఎలాంటి శబ్దాడంబరాలు, అలంకారాభరణాలు, అన్వయ కాఠిన్యాలూ లేవు. సూటిగా, సహజ సుందరంగా, నిరాడంబరంగా ఉన్నాయి. ఇవి ముక్తకాలు. ఏ పద్యానికి ఆ పద్యం చదివి ఆనందించవచ్చు. ప్రకృతి గురించి, మానవుల
స్వభావ వైచిత్రి గురించి, అదే సమయంలో ప్రకృతిలో పశు, పక్ష్యాదుల నిర్హేతుకమైన, అవ్యాజ్యానురాగాల గురించి కవి చేసిన విశ్లేషణ చాలా చక్కగా, ఎక్కడా విభేదించే అవకాశం లేని విధంగా వుంది.

కాలం నీటి ధారలా వేళ్ళ సందుల్లోనుంచి జారిపోతుంటే, మధురమైన క్షణాలని మరిచిపోకుండా భద్రపరిచిన తీపి గురుతుల పేటిక వంటి ఈ సంపుటి, ద్రాక్షా పాకం. అన్ని ద్రాక్షలూ వుదాహరణ యోగ్యమే అయినా, మచ్చుకి కొన్ని ఇక్కడ వుంచుతున్నాను.

ప్రకృతి ఒడి లో శిశువుగా పరవశించే వేళ కేరింతలుగా వచ్చిన తేటగీతి ఇది.

ప్రకృతి ఒడిలోన శిశువునై పరవశించచు
వేళ, కేరింతలై నోట వెడలి వచ్చె
తేటగీతుల రూపాన తియ్యనైనన
పద్యములు - తల్లి అందాలు ప్రస్తుతింప

కొన్ని మచ్చు తునకలు












 నిరంతరం తిరిగే సృష్టి చక్రానికి కందెన ప్రేమ తత్వమే కానీ, పగా - ద్వేషం కాదు. మానవుడు ప్రకృతికి దూరం గా జరిగిపోతున్నాడని 'డేవిస్ ' వందేళ్ళ క్రితమే విచారించాడు. కానీ ఇటీవల పరిణామాలు చూస్తే చెప్పలేనంత దూరమే జరిగిపోయాడాన్నది కళ్ళ ముందున్న చేదు నిజం. ప్రకృతిని దైవంగా భావించి ఆరాధించడం, పంచ భూతాలను, పశుపక్ష్యాలను, శిలలనూ కూడా దైవాలకు ప్రతిరూపాలుగా భావించి అర్చించడం అనూచానంగా వస్తున్న మన హైందవ భావన. ఈ భావననే మరొక రకంగా సృష్టిలోని మధురిమలని గుర్తించి, ప్రకృతిని ఆరాధించడం కూడా ఉత్తమ భక్తి మార్గమని నమ్ముతునానన్న శ్రీ గిడుగు చక్కని ఈ భావన సర్వదా సవ్యధా శిరోధార్యం.

మానవునిలో పెరిగిపోతున్న నిర్హేతుక క్రోధం, పగ, ద్వేషం అంతరించాలని, మన బుధ్ధి సత్యమైన మార్గంలో పయనించి శాంతి, సహృదయత వెల్లి విరియాలని, ఆ సుగుణాలని అలవరుచుకోడానికి ఇటువంటి రచనలు కొంతవరకైనా వుపకరిస్తాయని ఆశ, ఆకాంక్ష..


     



4/3/13

శ్రధ్ధాంజలి

వాళ్ళ నాన్న గారి చిటికెన వేలు పట్టుకుని బజార్లో అది కావాలీ...ఇది కావాలి అని పేచీలు పెడుతున్న బుల్ల్లి బావ, ఇంకా నాన్నగారి మనసులో మెదులుతూనే వున్నాడు...

నాన్నతో పాటు పెళ్ళి చూపులకొచ్చిన చిట్టి అల్లరి పిడుగు, అమ్మ కళ్ళల్లో ఇంకా కదులుతూనే వున్నాడు...

నీ పేరేవిటే 'స్ఫురించడం' లేదూ అంటూ ఆటపట్టించే తన మాటలు గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా ఇంకా పెదవులమీద చిరునవ్వులు పూయిస్తూనే వున్నాయి...

నా పెళ్ళికి అడక్కుండానే రెండు రోజుల ముందు సెలవు పెట్టుకుని వచ్చి...నీకు సాయం చేద్దామని ముందే ఇంటికి వచ్చా బావా అని ఫోన్ చేసి చెప్పినప్పుడు నాన్న కళ్ళల్లో నేను చూసిన ఆనందం, ధైర్యం ఇంకా నా జ్ఞాపకాల్లో సజీవంగా అలానే వున్నాయి...

ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు పడి చెల్లాచెదురైపోయిన బంధువులందర్నీ ఒక చోటకి చేర్చి ఫామిలీ రీయూనియన్ అని తను చేసిన సందడి అందరి గుండెల్లో ఇంకా భద్రంగానే వుంది...

మెరుపులా ప్రత్యక్షమయ్యి...నాకోసమేనా అక్కా పకోడీలు చేస్తున్నావ్ అని చనువుగా వంటింట్లో అమ్మని పలకరించేసి...నాన్నతో నాలుగు కబుర్లు చెప్పేసి...ఫోన్ లో నన్ను పలకరించేసి అప్పటివరకూ వుదాసీనం గా వున్న మా మనసుల్లో వుత్సాహం నింపేసి...ఏదో పని గుర్తొచ్చిందంటూ చటుక్కున మాయం అయిపోయే ఆ అనుకోని అతిధి పలకరింపులు, ఇంక కనపడవని నమ్మడానికి  వొప్పుకోనని మనసు మొరాయిస్తోంది...

తను ఈ ప్రపంచం తో సంబంధం తెంచేసుకుని పదిరోజులు దాటిపోయినా ... ఎప్పుడూ నవ్వుతూ పలకరించే తన గొంతు మా చెవుల్లో పదిలంగానే వుండిపోయింది...పైకి వేలాకోళాలాడినా... తన మాటల వెనక వున్న అభిమానం మా గుండెల్లో చెక్కు చెదరకుండా అలాగే వుంది...

మరణం మనిషితో పాటూ ప్రాణం ఒక్కటే తీస్కుకుపోతుందా అంటే...కొందరి జీవితాల్లో సంతోషం, నమ్మకం, ఆసరా కూడా ఆ ప్రాణం తనతో పాటూ లాక్కెళ్ళిపోతుంది...కొందరు మనుషులు మాత్రం...మృత్యువుకతీతంగా  తమదైన ముద్ర  తోటివారికి విడిచిపెట్టి  మన మధ్యలోనుండి చెప్పకుండానే మాయమైపోయినా... మనసు పొరల్లో గూడు కట్టుకుని మన చుట్టూనే తిరుగుతూ వుంటారు...

నువ్వు మా మధ్య లేకపోయినా, వున్నన్నాళ్ళూ నవ్వుతూ నవ్విస్తూ చేతనైన సాయం చేస్తూ బతకాలని... 'నన్ను చూసి నేర్చుకో' అని నోటితో చెప్పకుండానే ...జీవించి చూపించి నువ్వు ఇచ్చిన స్ఫూర్తి మాతో ఎప్పటికీ వుండిపోతుంది....

(పది రోజుల క్రితం రోడ్ యాక్సిడెంట్ లో మరణించిన మా శర్మ మావయ్యకి శ్రద్ధాంజలి...ఆయన కుటుంబానికి...ఈ లోటుని తట్టుకునే శక్తి ని, ధైర్యాన్ని ఇవ్వాలని భగవంతుడిని ప్రార్ధిస్తూ...)




2/20/13

చిలక పలులకులు - 2

నా చిన్నప్పుడు నేనన్న మాటలు...చేసిన చిలిపి పనులు ఇప్పటికీ మా అమ్మ కధలు కధలు గా చెబుతూ వుంటుంది. కానీ నాకు ఇప్పుడే ఏదన్నా వెతుకుతూ వెతుకుతూ అసలేది వెతుకుతున్నానో మర్చిపోవడం, కొంతమంది పేర్లు గుర్తుకు రాకపోవడం వచ్చేసి, నా మెదడు మీద నమ్మకం తగ్గుతోంది ఈ మధ్య. నా కూతురు పెద్దదయ్యాక దాని చిలక పలుకులు దానికి గుర్తుంచుకుని చెప్పగలనో లేదో అని ఇలా రాసి దాచుకుంటున్నాను. ఆ మధ్య మరీ బుజ్జి చిలక పలుకులు రాసుకున్నా..ఇప్పుడు కాస్త తెలిసీ తెలియని చిట్టి పొట్టి మాటలు మాట్లాడే చిలకా ఇంకా దాని నేస్తాల కబుర్లు...
ఇండియా లో ఇంచుమించు రెండేళ్ళు వుండడం వల్ల మా చిట్టితల్లికి తెలుగు చక్కగా వచ్చేసింది. ఇక్కడకొచ్చి డేకేర్ కి వెళ్ళడం మొదలెట్టాక దాని మొదటి ఛాలెంజ్ తోటి పిల్లలతో వాళ్ళకర్ధమయ్యే భాషలో మాట్లాడ్డం. ఇంటికొచ్చాక ప్రతీదీ ఇంగ్లిష్ లో ఎమంటారో అడుగుతూ వుండేది కొన్నాళ్ళు. కాసిని రోజులు గడిచేసరికి సొంత ప్రయోగాలు మొదలెట్టేసింది. మా వాడు పుట్టిన కొత్తలో దాని తో ఆడుకోడానికొచ్హ్చిన పాప where is your bother? what is he doing? అని అడిగింది...మా పిల్ల తడుముకోకుండా చెప్పింది My bother is milking అని...:)

వొకరోజు ఇద్దరు స్నేహితుల కుటుంబాలని భోజనానికి పిలిచాం. పిల్లలంతా కలిసి గోల గోల గా ఆడుకుంటున్నారు. కొంచెం సేపటికి అందులో పెద్ద పిల్లలు చిన్న పిల్లల్ని తప్పించుకుని ఆడుకోవాలని ప్రయత్నాలు మొదలెట్టారు. మా చిన్నప్పుడు పాపం మా పిన్ని కూతుర్ని ఇలాగే అప్పుడప్పుడూ ఏడిపించే వాళ్ళం :)... మా అమ్మాయి వెళ్ళి అందులో వొక పిల్లాడి తల్లి కి కంప్లయింట్...ఆంటీ అన్న నన్ను ఆడించడం లేదని. ఆవిడ నవ్వి, వెళ్ళి చెప్పూ ఇది మా ఇల్లూ...నన్నాడించకపోతే బయటకి పంపేస్తా అని...అని చెప్పి పంపేసారు...అది పిల్లలున్న గదిలోకి వెళ్ళి గట్టిగా చెప్పింది...ఇదిగో ఇది ఆంటీ వాళ్ళ ఇల్లంట...నన్నాడించకపోతే అందర్నీ బయటకి పంపేస్తా అని చెప్పమన్నారు అని అరిచింది...ఆ పిల్లలకి ఏమీ అర్ధం కాక తెల్ల మొహాలు వేసారు గానీ...పెద్దాళ్ళంతా వొకటే నవ్వు...

మొన్న శనివారం సాయంత్రం పాత స్నేహితులొచ్చారు. వాళ్ళకి ఇద్దరు మగ పిల్లలు. పెద్దాడికి ఏడేళ్ళూ, చిన్నాడికి రెండున్నరా. అందరూ యధావిధి గా ఇల్లు పీకి పందిరేసే కార్యక్రమం నిర్విఘ్నంగా చేస్తున్నారు. ఇంతలో మా బుడ్డోడు నిద్రకి పడ్డాడు. తమ్ముడు పడుకుంటున్నాడమ్మా గట్టిగా అరవకండీ అని రెండు మూడు సార్లు చెప్పినా మా మాటలు చెవికెక్కించుకునే పరిస్థితుల్లో ఎక్కడా లేరు. మా అమ్మాయి ని కాస్త గట్టిగా అరిచాను గొడవ ఆపమని. చిన్నోడికి వాళ్ళ అన్నని ఏదో అనేస్తున్నా అని కంగారొచ్చేసింది. అప్పటిదాకా ఏదో మూల వొక బొమ్మ పని పడుతున్న వాడల్లా వచ్చేసి నాకేసి కోపంగా వొక చూపు చూసి నడుం మీద రెండు చేతులు పెట్టుకుని యుధ్ధానికొచ్చినట్టు నించుని stop it. This is my brother. అన్నాడు. వాడి మొహం చూస్తే భలే ముచ్చటేసింది. ఏమంటాడో చూద్దామని. No, this is my daughter. I can shout at her అన్నా మా పిల్ల చెయ్యి పట్టుకుని. వెంఠనే మా పిల్ల రెండో చెయ్యి పట్టుకుని stop it. This is my daughter అన్నాడు అదే చూపు కఅంటిన్యూ చేస్తూ...:)

నిన్న రాత్రి అందరూ పడకకి వుపక్రమించాక నేనింకా వంటింట్లో ఏదో సద్దుతుంటే మా అమ్మాయి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి వొక సొరుగు లాగి ఏదో వెతికింది. ఏవిటి వెతుకుతున్నావ్ అంటే చెప్పదు. ఇదేనా అమ్మమ్మా అనుకుంటూ మిరియాల పాకెట్ పట్టికెళ్ళింది పడగ్గదిలోకి. మళ్ళీ పరిగెట్టుకుంటూ వచ్చి అదక్కడ పడేసి ఇంకేదో వెతకడం మొదలెట్టింది. ఏవిటే అని మళ్ళీ కాస్త గొంతు పెంచి అడిగితే అమ్మమ్మ కి ఆవుండలు కావాలంట అంటుంది. ఇంతలో అమ్మ వచ్చింది. ఏవిటి తెమ్మన్నావమ్మా దాన్ని అంటే నేనేవి తెమ్మనలేదే ఆవులింతలొచ్చేస్తున్నాయ్ అన్నా అప్పట్నుండీ ఇలా అన్నీ తెచ్చేస్తోంది అన్నారు. ఆ ముక్క చెవిని పడగానే ఆ అవే ఆవలింతలు కావాలి. అని మొదలెట్టింది. మా అమ్మగారు ఈనో కలుపుకు తాగుతుంటే నాకూ ఆవలింతలు పెట్టమ్మమ్మా అని వొకటే గోల. ఆవలింతలంటే తాగేవో తినేవో కాదమ్మా అంటే వొక పట్టాన వొప్పుకోలేదు...:)

ఈ మధ్య ఇంగ్లిష్ బాగానే మాట్లాడేస్తోంది, తప్పులూ తడకలూ ఎన్ని దొర్లినా...ఇంటికొచ్చాక కూడా అదే భాషలో బాదేస్తుంటే ఎక్కడ చక్కగా వచ్చిన తెలుగు అప్పుడే మర్చిపోతుందో(కొన్నాళ్ళకెలాగూ తప్పదన్న కఠోర వాస్తవం తెలిసినా) అని భయమేసి ఇంటికొచ్చాక తెలుగు లోనే మాట్లాడాలి అని చెప్పాను. వాళ్ళ నాన్న దగ్గరకెళ్ళి అమ్మకి ఇంగ్లిష్ రాదు పాపం. నన్ను తెలుగులోనే మాట్లాడమంటోంది అని తేల్చి పారేసింది.