3/23/11

కధ మళ్ళీ మొదలైంది


చేరుకోలేకపోయిన తీరాలనుంచీ
ఎదగలేకపోయిన ఎత్తులనుంచీ
పొందలేకపోయిన ప్రేమలనుంచీ
గెలుచుకోలేకపోయిన మనసులనుంచీ
దూరమయిపోయిన మనుషులనుంచీ
పోటీ పడలేకపోయిన సహచరులనుంచీ
ఆవిరైపోయిన ఆశలనుంచీ
కరిగిపోయిన కలలనుంచీ
తీర్చుకోలేకపోయిన కోరికలనుంచీ
ఒప్పుకోలేకపోతున్న ఓటములనుంచీ
సర్దుకోలేకపోతున్న జీవితం నుంచీ
దూరంగా పారిపోవాలని
అలోచనలే దరిచేరనంత వేగంగా పరుగెడుతూ
అలిసిపోయి ఆగిపోయిన నిమిషం లో
ఇదే అదనన్నట్టు తలపులన్నీ దాడి చేసి
మనసుని వుక్కిరిబిక్కిరి చేస్తుంటే...
ముసిరిన జ్ఞాపకాల తుఫానులోంచొక బాల్యస్మృతి వెక్కిరించింది
"నాన్నగారెప్పుడూ చిర్రు బుర్రులాడుతూ వుంటారు
నేను పెద్దయ్యాక అస్సలు నాన్నగారిలా వుండను"
తన అమాయకత్వాన్ని జ్ఞప్తికి తెచ్చుకుని నవ్వుకుంటుంటే
పక్క గదిలోంచి బాబిగాడి గుసగుసలు
నాన్నగారికెప్పుడూ ఖాళీ వుండదు...నాతో కబుర్లే చెప్పరు
పెద్దయ్యాక అస్సలు నాన్న గారిలా వుండను
మనసు చిన్నగా నిట్టూర్చించి
కధ మళ్ళీ మొదలయ్యిందని

3/19/11

అనుకోని బహుమతి


నీలహంస బ్లాగు లో నిర్వహించిన ఉగాది కవితల పోటీ కి పంపిన నా కవితని ఉత్తమ కవితల్లో ఒకటి గా ఎంపిక చేసి ఇచ్చిన ప్రశంసా పత్రం. నీల హంస బ్లాగు నిర్వహిస్తున్న సత్య గారికి, నా కవిత ని అభిమానించిన అందరికీ హృదయ పూర్వక ధన్యవాదాలు.

3/9/11

ఆకు లో అకునై...

నీల హంస బ్లాగు లో ఆకు కవితా వస్తువుగా నిర్వహిస్తున్న పోటీ కి పంపిన నా కవితలు ఇక్కడ
తోచిన రాతలు రాయటం తప్ప ఒక అంశం మీద రాయటానికి ఎప్పుడూ ప్రయత్నించలేదు. నీలహంస బ్లాగ్ నిర్వహిస్తున్న సత్య గారి ఆహ్వానంతో కాస్త ఉత్సాహం వచ్చి ఇలా ప్రయత్నించాను.


ఆత్మ ఘోష


నునులేత చిగురు సొగసులకు పులకించి కవితలల్లిననాడు
మౌనం గానే వుంది...
తన నీడన సేద తీరి చల్లని తల్లివన్ననాడు
మౌనం గానే వుంది...
ప్రాణవాయువునిచ్చిన నీవే దేవతవన్ననాడు
మౌనంగానే వుంది...
నేల రాలటానికి సిధ్ధమైన తనని చూసి మొహం తిప్పుకున్ననాడూ
మౌనం గానే వుంది...
చివరి శ్వాస వరకూ తన పని తను చేస్తూనే వుంది అచ్చు అమ్మలాగ
కాని తన తల్లివేరును నిర్దాక్షిణ్యం గా నరికిన నాడు
నేలకొరిగిన ఎండుటాకులు ఎగిరెగిరి పడ్డాయి...
గోల గోల చేశాయు...
బహుశా అది
మనిషి అజ్ఞానాన్ని చూసి చేస్తున్న వికటాట్టహాసం కావొచ్చు
జాగ్రత్తపడు నాయనా అని చేస్తున్న హెచ్చరిక కావొచ్చు...
ఆకు ఆత్మఘోష కావచ్చు...



మౌన సాక్షులు


వాన చినుకుల్లో తడిసిపోతూ మురిసిపోతున్నాయి చిగురు రెమ్మలు
తడి ఆకుల మీంచి రాలి పడుతున్న నీటి ముత్యాలని దోసిళ్ళలో నింపుకుంటోందొక ముద్దబంతి
ఆ ముద్దుగుమ్మ ముగ్ధత్వానికి మైమరచి, పారేసుకున్న మనసుని వెతుక్కుంటోందొక మొగలి రేకు
నాలుగు కళ్ళూ కలిసిన క్షణాన సిగ్గుల మొగ్గలైన ఆ జంట తడబాటుని చూసి...
ముసి ముసి నవ్వులు రువ్వాయా లేత చిగుళ్ళు

ప్రేమ జంట గుస గుసలకి గుబురుగా మారి తావునిచ్చాయి...
వారి సరాగాలకు తోడు రమ్మని కోయిలమ్మలకి కబురంపాయి
ఇరువురు ఒక్కటైన శుభవేళ, మంగళతోరణాలయ్యాయి...
చేతిలో చెయ్యేసి బాసలు చేసుకున్నవేళ, అరచేత కెంపులై పూసాయి
తలమీద చెయ్యి వేసి శ్రీరస్తూ..శుభమస్తూ అని దీవెనలందించాయి
పండువెన్నెల్లో పవళించిన రేయి, సద్దు చేయొద్దని చిరుగాలికి మనవి చేసాయి
ఆ జంట అన్యోన్యతకి గుర్తుగా తాంబూలమై పండాయి
జీవిత పోరాటం లో అలసి సొలసిన వేళ, వింజామరలై వీచాయి
జీవన సంధ్యకు చేరువైన వేళ సూరీడికి నచ్చ చెప్పి నీడగా మారాయి
జీవన గమనంలో అడుగడుగునా వెన్నంటి వుండి
అంతులేని వారి అనురాగానికి మౌన సాక్షులయ్యాయి

నీల హంస బ్లాగ్ లో మరిన్ని కవితలు చూడొచ్చు
http://neelahamsa.blogspot.com/2011/03/blog-post_05.html

3/8/11

మహిళా దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు




Happy woman's Day... ఉదయాన్నే శ్రీవారి అభినందనలు
చూసావా నేనెంత మంచివాణ్ణో...నువ్వేరోజైనా ఇలా గుర్తుంచుకుని చెప్పావా...వెన్నంటే ఆయన గారి చురక
364 రోజులు రోజూ చెప్పాలంటే కొంచెం కష్టం కదా... నా సమాధానం

మహిళా దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు