12/18/10
స్పందన మరిచిన హృదయం
అమ్మ మొదటి సారి Hostel లో వదిలి వెళ్ళినరోజు...గుండె గొంతుకలోకి వచ్చినట్టనిపించి కళ్ళలో నీరు తప్ప నోట మాట రాని తను...అందరినీ వదిలి US వెళ్ళే రోజు అమ్మకే ధైర్యం చెప్పి Flight ఎక్కుతూ తనకి ధైర్యం పెరిగిపోయిందని మురిసి పోయింది
కళ్ళు మూస్తే చాలు భారత్ లో తను తిరిగిన చోట్లు, తనవాళ్ళు గుర్తుకొచ్చిన రోజుల్లోంచి...ఇవాళ్టి గురించిన అలోచన...రేపటి గురించిన బెంగలు తప్ప నిన్నటి సంగతులు కూడా గుర్తు రావట్లేదని తట్టి తను practical ఐపోయానని సంతోషించింది
తను చెయ్యని తప్పుకు boss తిట్టిననాడు తిండీ నీళ్ళు మాని ఏడ్చిన తను...తన తప్పు కూడా పక్కవాడి మీద తోసేసిన రోజు బతకటం నేర్చేసుకున్నా అని సంబరపడిపోయింది
విజయం సాధించడం కన్నా...దాని కోసం మనం ఎంచుకున్న మర్గమే ముఖ్యమని నాన్న చెప్పిన సూక్తులు మర్చిపోగలిగిన నాడు గెలుపు సూత్రాలు వంటబట్టించుకున్నానని గర్వపడిపోయింది
కానీ ఈరోజు...Traffic jam కి కారణం ఏవిటా అని car window లోంచి చూసిన తనకి పెద్ద accident, రక్తం మడుగులో పడివున్న మనిషి కనపడగానే...oh shit...today I am gonna miss the meeting అనుకున్న వెంఠనే ఒక్క క్షణం గుండె కలుక్కు మన్నట్టనిపించింది...
సెలవలకి వూరెళుతూ తను పెంచిన మొక్కకేమవుతుందో అని బెంగెట్టుకున్న తన చిన్ని గుండె...TV లో ప్రమాదం చూసినా కళ్ళు మూసేసుకునే తన గుండె...చిన్ననాటి స్నేహితురాలి మరణ వార్త విని కన్నీరు మున్నీరుగా విలపించిన తన సున్నితమైన గుండె...స్నేహితుడి interview sucess కావాలని దేవుణ్ణి ప్రార్ధించిన తన వెన్నలాంటి గుండె...ఇంత బండరాయైపోయిందా అని తల్చుకోగానే...భగవంతుడా ఎదగడమంటే గుండె బండబారిపోవటమే ఐతే ఇంక చాలు అనుకుంది...
స్పందన మరిచిన హృదయం ఒక్కసారిగా కరిగి కను సన్నల్లో కన్నీటి చుక్కైంది...
Subscribe to:
Posts (Atom)