కధ మళ్ళీ మొదలైంది

చేరుకోలేకపోయిన తీరాలనుంచీ
ఎదగలేకపోయిన ఎత్తులనుంచీ
పొందలేకపోయిన ప్రేమలనుంచీ
గెలుచుకోలేకపోయిన మనసులనుంచీ
దూరమయిపోయిన మనుషులనుంచీ
పోటీ పడలేకపోయిన సహచరులనుంచీ
ఆవిరైపోయిన ఆశలనుంచీ
కరిగిపోయిన కలలనుంచీ
తీర్చుకోలేకపోయిన కోరికలనుంచీ
ఒప్పుకోలేకపోతున్న ఓటములనుంచీ
సర్దుకోలేకపోతున్న జీవితం నుంచీ
దూరంగా పారిపోవాలని
అలోచనలే దరిచేరనంత వేగంగా పరుగెడుతూ
అలిసిపోయి ఆగిపోయిన నిమిషం లో
ఇదే అదనన్నట్టు తలపులన్నీ దాడి చేసి
మనసుని వుక్కిరిబిక్కిరి చేస్తుంటే...
ముసిరిన జ్ఞాపకాల తుఫానులోంచొక బాల్యస్మృతి వెక్కిరించింది
"నాన్నగారెప్పుడూ చిర్రు బుర్రులాడుతూ వుంటారు
నేను పెద్దయ్యాక అస్సలు నాన్నగారిలా వుండను"
తన అమాయకత్వాన్ని జ్ఞప్తికి తెచ్చుకుని నవ్వుకుంటుంటే
పక్క గదిలోంచి బాబిగాడి గుసగుసలు
నాన్నగారికెప్పుడూ ఖాళీ ఏ వుండదు...నాతో కబుర్లే చెప్పరు
పెద్దయ్యాక అస్సలు నాన్న గారిలా వుండను
మనసు చిన్నగా నిట్టూర్చించి
కధ మళ్ళీ మొదలయ్యిందని